احساسات و ملودی های آنها

همه چیز ارتعاش، فرکانس و صدا است، و بنابراین ما نیز، زمانی که احساسات را تجربه می کنیم، می توانیم ملودی های عاشقانه یا دیستونی و صدا تولید کنیم.

آنچه مسلم است این است که وقتی اعمالی با عشق انجام می دهیم، نسبت به دیگران، طبیعت، حیوانات احساس همدلی می کنیم یا وقتی با عشق و احترام به کسی کمک می کنیم، تولید می کنیم. ملودی های عاشقانه با این احساسات بالا و با دریافت آن فرد یا محیط با ملودی عاشقانه دیگری پاسخ می دهد و زندگی تعادل و شادی ایجاد می شود.

وجدان معنوی ما زمانی حضور دارد که موسیقی خوش آهنگ تولید می کنیم، و همچنین زمانی که موفق می شود راه حل هایی برای مشکلاتی که در زندگی با آن ها مواجه می شویم بیابد، یا زمانی که متوجه می شود کار اشتباهی انجام داده است و خلاقانه راه حل های مناسب را به عنوان درمانی برای بازآفرینی پیدا می کند. عدالتی که «آن را با خطاهایش برداشته و آن صداهای عشق را که آن را با کل متحد می کند، باز می گرداند.

درگیری های عاطفی

از آنجایی که ما نه تنها یک انسان، بلکه یک گونه حیوانی نیز هستیم، این بخش حیوانی، به ویژه پستانداران، ما را مجبور به زندگی بسیاری می کند. درگیری های عاطفی وارد زندگی ما می شوند و دیستونی ها و صداهایی را به آهنگ های ما می آورند که در آن عشق لحظه ای فراموش می شود.

متأسفانه، ما تمایل داریم این احساسات متضاد را برای خودمان «انسانی» و طبیعی اشتباه بگیریم، بدون اینکه درک کنیم که در آن لحظات ما با آگاهی خود حاضر نیستیم مشاهده کنیم که واقعاً چه اتفاقی برای ما می افتد و چرا آن تضاد عاطفی را تجربه کرده ایم. مثل این ما در قفس الگوهای رفتاری می مانیم از ذهن حیوانی ما که آنها همیشه یکسان هستند; در واقع، ما تمایل داریم احساسات، افکار و حالات یکسانی را در موقعیت‌های مختلف تجربه کنیم، که انرژی حیاتی ما را مصرف می‌کنند و ما را وادار نمی‌کنند چیزی را حل کنیم، بلکه فقط خودمان را تغذیه می‌کنند و بنابراین در واقع الگوهای ذهنی انگلی هستند.

بیایید به عنوان مثال به زمانی که سعی می کنیم فکر کنیم ترس: در چند موقعیت مختلف همیشه با همان احساسات، خلق و خو و افکار یکسان آن نوع ترس را احساس می کنیم؟

ترس و ترس، لحن های احساسی هستند که با سطح بسیار پایین ارتعاش مشخص می شوند.

کسی که در این لحن گیر کرده است اغلب این موارد را دارد:

• ترس از قبول نشدن
• ترس از مردن
• ترس از صدمه دیدن
• ترس از رها شدن
• ترس از اینکه به اندازه کافی خوب نباشید
• ترس از قضاوت
• ترس از تاریکی
• ترس از پرواز با هواپیما…

گیر افتادن در این لحن احساسی و رنج مداوم از اثرات آن اغلب منجر به از دست دادن کامل اعتماد به نفس می شود.

اگر به آن فکر کنیم، طبیعی نیست که همیشه احساسات یکسانی را در موقعیت های مختلف مانند یک رکورد مسحور احساس کنیم، اما این اتفاق می افتد زیرا درگیری های عاطفی باعث ایجاد الگوهای احساس واقعی می شوداز این که احساس کنیم و فکر کنیم که آنها همیشه یکسان هستند و اگر از وجدان معنوی خود برای بیرون آمدن از آنها استفاده نکنیم و این دیستونی ها را به ملودی های عاشقانه تبدیل نکنیم، ما را در ارزش های معنوی و اخلاقی خود وحشی خواهند کرد.

شکستن قالب

چرا ما در احساسات تعارضات خود گیر می کنیم؟

ما باید در نظر بگیریم که ذهن پستانداران ما رفتار حیوانی را که توسط سلسله مراتب گروهی که آن را کنترل می کند، به ما تحمیل می کند، که در آن قوانین سختگیرانه ای برای بقای گونه وجود دارد (اطاعت از رهبر دسته، مبارزه بین نرهای آلفا، پیروان پیرو، حفاظت از قلمرو، قوانین تولید مثل، سازگاری با محیط...) و هر کس به آنها احترام نگذارد در نتیجه دچار مرگ یا انزوا می شود. با زندگی این بخش حیوانی در ما، قوانین سلسله مراتبی رفتاری آن را بدون اینکه متوجه باشیم تحت تأثیر قرار می دهیم.

ما آن را به خوبی می‌بینیم، مثلاً در درگیری‌های عاطفی که تجربه می‌کنیم وقتی توسط کسی یا گروهی از دوستان یا کار ما پذیرفته نمی‌شویم، وقتی برای قلمرو با سایر آپارتمان‌ها می‌جنگیم، وقتی به حاشیه می‌رویم، وقتی می‌ترسیم. در حال مردن یا احساس تنهایی، زیرا کسی به ما توجه نمی کند، دوستش نمی دارد یا انتخاب نمی کند. ما این محتویات عاطفی معمولاً پستانداران را با درگیری هایی شبیه انسان بیان می کنیم که بخشی از ذهن حیوانی ما است.

آنها درگیری های عاطفی هستند که زمانی در ما ایجاد می شوند ما بدون مخالفت با خود تسلیم قوانین هستیم یا وقتی دیگران به ما حمله می‌کنند، حتی بدون اینکه از آن آگاه باشند، ما برخلاف منطق سلسله مراتبی رفتاری که بقای گونه‌های حیوانی را تنظیم می‌کند، حرکت می‌کنیم.

بنابراین ما مانند حیوانی که دیگر رهبر گروه نیست افسرده می شویم و تنها می مانیم زیرا پیر شده است یا توسط یک نر آلفا جدید شکست خورده است، می ترسیم اگر کسی بقای ما را تهدید کند، وقتی می خواهیم نقش متفاوتی بازی کنیم واکنش بدی نشان می دهیم. از افراد جامعه‌گرا، شاید خلاق‌تر، اما مانع می‌شویم…

احساسات بسیاری وجود دارند که معتقدیم مال ما هستند و قادر به تغییر آنها نیستیم. از طرف دیگر وقتی وجدان معنوی ما با مشاهده و خلاقیت خود در ما حضور و فعالیت دارد، راه حل هایی می یابد تا حالات عاطفی را که ما را پریشان می کند و ما را به فعالیت وادار می کند و دوباره شادی و آرامش پیدا می کند، دگرگون کند.

ما باید همیشه این را در نظر داشته باشیم وقتی خود را در لحن احساسی گیر کرده ایم به این دلیل است که ما مکانیک ذهنی را که در آن گرفتار شده ایم نمی دانیم. و از آنجا که، در نتیجه، ما نمی دانیم چه اقداماتی را انجام دهیم تا خود را پیدا کنیم.

در این مورد بسیار مهم است که قوانین زندگی را به خود بدهید. اقدام کلید بازگشت به ارتباط با واقعیت خود است. به این ترتیب، فرد می تواند شروع به مشاهده خود کند و متوجه شود که چه زمانی شروع به تجربه لحن عاطفی خاصی کرده است و انرژی مثبت ایجاد شده توسط اقدامات صحیح انجام شده به ما امکان می دهد دوباره به لذت بودن متصل شویم و درد را از بین ببریم.

پس بیاموزیم که شاد باشیم و از وجدان معنوی خود استفاده کنیم و هر بار که درگیری عاطفی را تجربه می کنیم خودمان را مشاهده کنیم: از خود بپرسیم که آیا این تعارض با سلسله مراتب رفتار بخش حیوانی ما مغایرت دارد یا خیر و یادمان باشد که ما حیوان نیستیم بلکه انسان هستیم و ما باید اینطور رفتار کرد تلاش برای یافتن راه حلی همدلانه و عادلانه برای خروج از طرح های متضاد، تا دوباره شروع به خواندن ملودی های عاشقانه خود کنیم.

فیورلا روستیچی